Hiperdoncja Wrocław

Hiperdoncja to dosyć rzadkie schorzenie, które polega na tym, że wyrastają nam nadliczbowe zęby. To wbrew pozorom poważny problem, którego na pewno nie powinno się lekceważyć. Stosunkowo rzadko hiperdoncja pojawia się w przypadku zębów mlecznych, częściej dotyczy już zębów stałych.

Zasadniczo mówi się o hiperdoncji:
-rzeczywistej - to przypadek, kiedy problem dotyczy osób z zębami stałymi;
-rzekomej - mianem hiperdoncji rzekomej określa się sytuację, kiedy to mimo wyrośnięcia zębów stałych nadal jeszcze w jamie ustnej dziecka znajdują się zęby mleczne.

Jeśli już chodzi o nadliczbowe zęby, najczęściej mają one charakterystyczny, stożkowaty kształt. Z reguły wyrastają symetrycznie. W okolicy zębów trzonowych uzębienie nadliczbowe może pojawić się albo od strony języka albo policzka. Dość typowym przykładem hiperdoncji jest ząb pośrodkowy, określany jako meziodens. To ząb, który może pojawić się pomiędzy przednimi zębami. Bywa też, że wyrasta kilka takich zębów.

Stwierdzenie hiperdoncji oznacza konieczność leczenia. W tym przypadku chodzi przede wszystkim o ekstrakcję zębów nadliczbowych. Ze względu na fakt, że wyrastają one w różnych pozycjach, może okazać się, że ich usunięciem musi zająć się chirurg. Często konieczna jest również korekta zgryzu. W przypadku, gdy pojawią się spowodowane hiperdoncją problemy z przyzębiem, pacjent musi skorzystać także z pomocy doświadczonego periodontologa. Pamiętajmy o jednym, hiperdoncji, zwłaszcza w przypadku zębów stałych, nie wolno lekceważyć. To nie tylko problem natury estetycznej, ale także funkcjonalnej.

Jakie czynniki sprzyjają pojawieniu się nadliczbowych zębów w jamie ustnej? Zasadniczo hiperdoncja towarzyszy wielu chorobom o charakterze genetycznym. Zespół Downa, Crouzona, Curtiusa, a także rozszczep wargi i podniebienia - te choroby bywają połączone z hiperdoncją. Statystycznie rzecz ujmując, problem w większym stopniu dotyczy mężczyzn. Poza wymienionymi schorzeniami pojawiają się także losowe przypadku hiperdoncji.